مشکل ایمپلنت دندان و علل عدم موفقیت
مانند هر عمل جراحی دیگر ، انواع مختلف داخلی و خارجی وجود دارد که باعث عوارض یا حتی نارسایی کامل درمان می شوند. ایمپلنت دندان نیز از این قاعده مستثنی نیست. عوامل موثر در موفقیت ایمپلنت مختلف است. کاشت دندان به گونه ای طراحی شده است که جایگزینی دائمی برای دندان یا دندان های از دست رفته می باشد و یک جایگزین محبوب برای پروتزهای قابل جابجایی یا پل های ثابت است. آنها دندانهای مصنوعی را مستقیماً درون استخوان فک لنگر می زنند که باعث می شود آنها ترمیم کننده ای کاربردی تر و زیبا تر باشند. گفتنی است ، آنها همچنین گران تر هستند و مدت زمان درمان و ریکاوری بیشتری دارند.
جایگزینی ایمپلنت در کودکان تنها محدود به مواردی است که به دلیل فقدان چند دندان، درمان های رایج نتایج زیبایی و کارکردی مطلوبی را به دست نمی دهند. در ارتباط با زمان جایگزینی ایمپلنت در این بیماران، این اعتقاد وجود دارد که قرارگیری ایمپلنت بهتر است مدت زمان کوتاهی پس از کشیدن یا افتادن دندان های شیری –نه بلافاصله- باشد تا ریج آلوئولار حفظ شود.
1) Osseointegration ناموفق بود (گشاد یا ناپدید شد)
2) پری ایمپلنت (عفونت)
3) آسیب عصب و بافت
4) اضافه بار
5) مشکلات سینوس
6) رد بدن خارجی
7) خرابی ایمپلنت به خودی خود
8) واکنش آلرژیک
در صورت عدم موفقیت ایمپلنت چه باید کرد؟
در حالی که سابقه عملکرد روش های موفقیت آمیز در کاشت دندان چشمگیر است ، برخی از بیماران برخی از عوارض را تجربه می کنند. در زیر چند مورد از دلایل و مشکلات احتمالی مشکلات کاشت دندان یا عدم موفقیت آنها وجود دارد که باید قبل از تصمیم گیری در مورد کاشت دندان یا هنگام شروع دوره بهبودی بعد از عمل ، از آنها آگاه باشید. رژیم غذایی بعد از ایمپلنت دندان در تسریع روند بهبود ایمپلنت موثر است.
بیش از 95٪ بدون حادثه تکمیل می شوند (در صورت مراقبت صحیح تا 98٪). اکثر مشکلاتی که بوجود می آیند جزئی هستند و به راحتی برطرف می شوند. اگر چیزی اشتباه پیش آمد ، در اسرع وقت با دندانپزشک یا جراح خود م کنید. پاسخ سریع آنها را قادر می سازد قبل از اینکه شما یا ایمپلنت در معرض مشکلات اضافی (جدی تر) قرار بگیرد ، اقدامات اصلاحی را انجام دهند ، به همین دلیل آگاهی از عوارض احتمالی مهم است. راه های دیگر برای بهبود شانس موفقیت شامل یافتن یک دندانپزشک با تجربه ، برنامه ریزی دقیق برنامه درمانی از قبل و پیروی از دستورالعمل های مراقبت از ایمپلنت و مراقبت های بهداشتی و بهداشت دهان و دندان برای نامه است.
1) Osseointegration ناموفق (ایمپلنت گشاد یا ناپدید شده است)
Osseointegration شکل گیری یک اتصال مستقیم کاربردی و ساختاری بین استخوان یک فرد و یک کاشت مصنوعی را توصیف می کند. این روند طی چند ماه پس از قرار دادن ایمپلنت انجام می شود. عدم کاشت ایمپلنت غالباً به عدم موفقیت استخوان فک به طور مناسب با ایمپلنت مربوط می شود. در صورت جابجایی ایمپلنت ، نارسایی قلمداد می شود و علائم ریزش استخوان بیش از 1 میلی متر بعد از سال اول و بیش از 0.2 میلی متر بعد از سال دوم را نشان می دهد. عوامل مختلفی می تواند باعث شود این اتفاق بیفتد از جمله قرار گیری نادرست ، تراکم استخوان یا حجم کافی ، اضافه بار ، آسیب به بافتهای اطراف ، نیروی خارجی / ضربه ناگهانی ، ایمپلنت های شکستگی یا حتی واکنش به بیهوشی. چندین مورد از این دلایل در زیر توضیح داده شده است.
قبل از اینکه ایمپلنت بتواند به درستی در استخوان فک ادغام شود ، باید از نظر حجم و چگالی سالم استخوان موجود باشد. برای بیمارانی که فاقد قد ، عرض و طول استخوان کافی هستند ، روش هایی مانند بالابر سینوس یا پیوند استخوان می تواند به افزودن فضا و توده استخوانی کمک کند ، اما به طور کلی زمان و هزینه درمان را به میزان قابل توجهی اضافه می کند.
جالب است بدانید که چگالی استخوان در زیر دندان های از دست رفته با گذشت زمان بدتر می شود ، زیرا توسط نیروهای جویدنی تحریک نمی شود. بیمارانی که ماهها یا سالهاست دندانهای خود را از دست داده اند ، اغلب قبل از دریافت ایمپلنت به پیوند استخوان احتیاج دارند.
ایمپلنت یا عفونت می تواند زمانی ایجاد شود که باکتری ها در حین عمل جراحی دهان یا هر زمان بعد از جراحی بدون بهداشت مناسب دندان وجود داشته باشند. در اثر فرار از زیر تاج در هنگام سیمان زدگی و سیمان در لثه ها نیز می تواند ایجاد شود. درمان بیماری لثه برای ایمپلنت دندان پیش از شروع درمان باعث پیگیری شود.
این بیماری از التهاب لثه و یا استخوان اطراف ایمپلنت است و یکی از عوارض شایع آن است. نوعی بیماری نتال ، پری ایمپلنتیت می تواند باعث ریزش استخوان و نارسایی ایمپلنت شود. بعضی اوقات قابل درمان است ، اما در بیشتر موارد باید ایمپلنت برداشته شود. مواردی وجود دارد که تا چند ماه یا سال بعد از عمل جراحی رخ نمی دهد. بیماران مبتلا به دیابت ، افراد سیگاری ، بیمارانی که لثه های نازک دارند و افراد دارای بهداشت دهان و دندان ضعیف در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این عفونت هستند. مصرف سیگار بطور خاص میزان موفقیت ایمپلنت را کاهش می دهد.
3) آسیب عصب و بافت
یکی دیگر از مشکلات ممکن اما نادر آسیب به بافت اطراف ایمپلنت ، به ویژه اعصاب است. هنگامی که یک کاشت در نزدیکی عصب قرار می گیرد ، بیماران ممکن است درد مزمن ، سوزن سوزن شدن یا بی حسی در گونه ، لثه ، زبان ، لب و چانه خود را تجربه کنند. آسیب عصبی می تواند موقتی یا دائمی باشد و ممکن است نیاز به برداشتن ایمپلنت باشد. تقریباً در همه موارد ، این مشکل ناشی از اشتباهاتی است که توسط یک دندانپزشک بی تجربه انجام می شود.
مانند سایر جراحی های تهاجمی ، برخی از آسیب های بافت در طی عمل کاشت دندان رخ می دهد. انتظار می رود برخی از خونریزی و درد برای چند روز بعد از عمل جراحی پیش بینی شود ، اما اگر درد شدید باشد ، خونریزی بیش از حد یا بیشتر از چند روز طول بکشد ، باید با دندانپزشک خود تماس بگیرید.
4) اضافه بار
در موارد خاص ، جراح دهان ممکن است تصمیم بگیرد که بارگیری فوری را طی یک عمل کاشت دندان انجام دهد. بارگیری فوری یک روش درمانی یک مرحله ای است که در آن تاج و جای خود را بلافاصله پس از جراحی در کاشت دندان قرار می دهد. روند طبیعی از دو مرحله تشکیل شده است و زمان لازم برای ادغام ایمپلنت با استخوان را قبل از افزودن مؤلفه هایی که از لثه بیرون زده است ، فراهم می کند. مزایای این روش در صورت بروز مشکلات شامل مراقبت های بعد از جراحی ، بهبودی سریعتر و زمان درمان کوتاه تر است. با این حال ، این روش همه در یک می تواند منجر به عوارض شود زیرا ادغام کاشت ناقص است.
اضافه بارگذاری اصطلاحاتی است که به شکستهای ناشی از فشار ناخواسته یا نیروهایی که بر روی برج بیرون زده و / یا تاج قرار گرفته اند داده می شود. این نیروها به راحتی می توانند فرایند جذب مجدد را مختل کنند. بیمارانی که توده استخوانی کافی ندارند ممکن است واجد شرایط بارگیری فوری نباشند.
5) مشکلات سینوس
سینوس ها می توانند یک مشکل اصلی برای جایگزینی دندان در ردیف فوقانی باشند. علاوه بر وجود سینوسها ، کیفیت و کمیت استخوان کافی در فک فوقانی کمر می تواند روشهای کاشت دندان در این ناحیه را دشوار کند.
برای ایجاد یک پایه استخوان قوی ، یک جراح دهان ممکن است تقویت سینوس را انجام دهد. این روش شامل بالا بردن استخوان موجود در حفره سینوس برای ایجاد فضای کافی برای پیوند استخوان است. هدف این است که استخوان بیشتری در آن ناحیه ایجاد شود تا از ایمپلنت دندان پشتیبانی شود.
اما اگر کاشت داخل حفره سینوسی بیرون زده باشد ، ممکن است منطقه آلوده و ملتهب شود. اشعه ایکس یا سی تی اسکن به راحتی می تواند این مشکل را تشخیص دهد و سپس می توان جراحی اصلاحی را انجام داد. بیماران باید قبل از انجام عمل کاشت ، جراح دهان خود را از مشکلات سینوس آگاه کنند.
سایر خطرات و علل عدم موفقیت
در زیر خطرات دیگر و دلایل چالش کاشت دندان برای بیماران در نظر گرفته شده است.
بیشتر بخوانید: ماندگاری کامپوزیت دندان، فواید لمینت دندان، تفاوت لمینت و کامپوزیت دندان، مزایا و معایب لمینت دندان،
6) رد بدن خارجی
مشابه پیوند عضو ، ممکن است بدن بیمار کاشت دندان را رد کند. در این حالت بدن بیمار کاشت دندان را به عنوان یک ماده خارجی می بیند که متعلق به آن نیست و آن را بیرون می کشد.
7) خرابی ایمپلنت به خودی خود
حتی اگر آنها از ف ساخته شده باشند (معمولاً تیتانیوم) ، امکان خم شدن و یا حتی شکستن آن وجود دارد. این بسیار کمتر از سالها پیش به لطف پیشرفت های طراحی ایمپلنت و مواد ، اما هنوز هم امکان پذیر است. اگر در معرض نیروهای بیرونی بیش از حد قرار گیرد ، ایمپلنت می تواند شکستگی یا شکستگی ایجاد کند. این می تواند یک ضربه ناگهانی مانند ضربه به صورت یا فشار بیش از حد در طی یک دوره زمانی مانند دندان های سنگ زنی یا تاج نامتعادل باشد. بطور کلی مراقبت از ایمپلنت دندان در پیشگیری از عوارض و خطرات ناشی از آن بیشترین تاثیر را دارد.
8) واکنش آلرژیک
امروزه اکثر کاشت ها از یک آلیاژ تیتانیوم ساخته شده است که حاوی اثری از نیکل است. در حالی که بسیار نادر است ، برخی از بیماران می توانند یک واکنش آلرژیک یا التهابی نسبت به تیتانیوم داشته باشند. علائم این بیماری از خارش تا سندرم خستگی مزمن متغیر است. آزمایش MELISA تنها روشی است که از نظر علمی اثبات شده است که آیا آلرژی تیتانیوم دارید یا نه و شدت آن اثبات شده است. در ایمپلنت بدون جراحی ، امکان خونریزی و درد کمی نسبت به ایمپلنت های معمول وجود دارد.
، ,ایمپلنت ,دندان ,یک ,کاشت ,های ,می تواند ,کاشت دندان ,است که ,شده است ,بعد از ,مشکل ایمپلنت دندان
درباره این سایت